Bosworth Toller's

Anglo-Saxon

Dictionary online

deófol

Dictionary links
Wright's OE grammar
§104; §223; §293; §299; §340;
Add: In sing. both masc. and neut., in pl. neuter (except in northern specimens), pl. nom. deófol, deóflu (-o, -a).
the devil
Show examples
  • Ðæt lytige dióful (

    hostis callidus) ðonne hé gesihð . . . Swá déð se dióful (diabolus) . . . Swá ðæt dióful (corruptor )

    . . . Swá déð ðæt dióful,
      Past. 415, 10-30.
  • Se dióbul (dióful,

    v. l.

    ),
      227, 5.
  • Þæt deófol cwæð tó þam folce,

      Bl. H. 243, 2, 4, 9, 14.
  • Ꝥ wæs þæt deófol ꝥ seó þeód hyre for god beeódon, and hí nemdon þone Astaróþ,

      Shrn. 120, 31.
  • Forlét se deófol (diówl, L., ꝥ deóful, R.

    diabolus

    ) hine,
      Mt. 4, 11.
  • Gyf se deóful ádrífð út þone deóful

    si Satanas Satanan eicit,

      12, 26.
  • Hú mæg hé ðe wiðerworda diówul (ðe diówl,

    L. Satanas

    ) ðone diówul (ðone diówl,
      L.) fordrífa, Mk. R. 3, 23.
  • Dióbul,

      Mt. L. 4, 5.
  • Cunnung diábles

    temtatio diaboli,

      Mk. p. 1, 16.
  • Satanase ðám ealdan deófle,

      Nic. 14, 1.
  • Ne maga gié Gode gehéra and dióble (

    Mamonae

    ),
      Mt. L. 6, 24.
  • Díwle and englum his,

      25, 41.
a devil, an evil spirit
Show examples
  • Ðá deófol hine swungan,

      Shrn. 52, 27.
  • Ðæt deófol genam mid him óþre seofon deóflo . . . Þá deófla blǽstan ofer hine,

      Bl. H. 243, 4-11: Sat. 319.
  • Deófla (diówla, L. R.) ealdor

    princeps demonum,

      Mk. 3, 22.
  • Dióbla aldor

    Belzebub,

      Lk. p. 7, 5.
  • Ondetung dióla, p. 4, 17. II a. of demoniacal possession :-- Se deófol (ꝥ deóful, R., ðe diówl, L.) hyne forlét

    exiit ab eo daemonium,

      Mt. 17, 18.
  • Diúbol, p. 16, 4.
  • From díwble is gestyred

    a daemonio vexatur,

      15, 22.
  • Hé ðone diówel (

    daemonem

    ) fordráf of menn,
      Lk. p. 4, 16.
  • Dióul,

      4, 33.
  • Férdon þá deóflu (diówlas,

      L.) of manegum, 4, 41.
  • Ðá diówblas,

      Lk. L. 8, 33.
  • Ðá deófla (þá deoful,

      R.) bǽdon, Mt. 8, 31.
  • Gyf ic ádrífe út deófla (dióules,

      L., deóful, R.) . . . Gyf ic áwurpe deóflu (diówles, L., deóful, R.), 12, 27, 28.
  • Diúlas, Lk. p. 7, 4. II b. a devil as object of worship, false god. Cf. deófol-gild :-- Alle godas ðióda dióful

    omnes dii gentium daemonia,

      Ps. Srt. 95, 5.
  • Hiera deófla sum

    Proserpinam,

      Wrt. Voc. ii. 85, 3.
  • Godes ǽ ús forbiét diófulum (deóflum, v. l.) tó offrianne

    lex Dei sacrificia Satanae prohibet,

      Past. 369, 3.
  • Þǽr hǽþene men deóflum onguldon,

      Bl. H. 221, 3.
applied to a human being.
a wicked person
Show examples
  • Eówer án is deófol (diúl,

      L., diówul, R.), Jn. 6, 70.
  • Diúbul, p. 5, 3.
  • On þám gé deóflu drincan ongunnon,

      Dan. 750.
as a term of abuse or contempt
Show examples
  • Hé cleopode réceleáslíce tó his þeówtlinge: 'Cum, deóful, hider and unscó mé' (

    veni, diabole, discalcea me

    ),
      Gr. D. 221, 21.
  • v. ealdor-, hell-deófol.
Full form

Word-wheel

  • deófol,