Bosworth Toller's

Anglo-Saxon

Dictionary online

íren

  • noun [ neuter ]
Dictionary links
Grammar
íren, es; n.
Wright's OE grammar
§126;
Add:
iron
Show examples
  • Ylda oferstígeð stýle, heó ábíteð íren mid óme,

      Sal. 300.
an instrument, tool, appliance, &c.,
made of iron
Show examples
  • Swá ǽscǽre beó hé ꝥ íren ne cume on hǽre ne on nægle, Ll. Th. ii. 280, 21. II a.

    a sword

    :-- Gúðbill geswác, swá hyt nó sceolde íren ǽrgód,
      B. 2586.
  • Wæs þǽm hæftméce Hrunting nama . . . ecghwæs (ecg wæs,

      MS. ) íren, B. 1459 : 2778.
  • Íren ecgheard,

      An. 1183.
  • Méce, . . . dýre íren,

      B. 2050.
  • Him írenna ecge ne mihton helpan æt hilde, 2683. írenum chalibis, Wrt. Voc. ii. 19, 40. II b.

    a fetter

    :-- Gehéndun in fótcospum foet his, íren ðorhleórde sáwle his,
      Ps. Srt. 104, 18.
  • Gebundne in írene, 106, 10. II c. the iron used in the ordeal, the ordeal by hot iron :-- Hé ládige hine mid írene

    adlegiet se per Dei judicium,

      Ll. Th. i. 489, 19, 21. v.
    brand-íren, cimb-íren, gád-íren, lǽce-íren, writ-íren, ypping-íren.
Full form

Word-wheel

  • íren, n.